§ 27
| 1 | 'Quis artifex unum diem uitae hominis potuit adiungere? quem diuitiae ab inferis redemerunt? cuius aegritudinem pecunia mitigauit? non in abundantia inquit uita eius. |
| | |
| | |
| 2 | et alibi: nihil prosunt thensauri iniustis, iustitia autem liberat a morte. |
| | |
| | |
| 3 | merito clamat Dauid: diuitiae si fluant, nolite cor adponere. |
| | |
| | |
| 4 | quid enim mihi prosunt, si me a morte liberare non possunt? quid mihi prosunt, si mecum post mortem esse non possunt? hic adquiruntur, hic relinquuntur. |
| | |
| | |
| 5 | somnium igitur loquimur, non patrimonium. |
| | |
| | |
| 6 | unde bene ait idem propheta de diuitibus: dormierunt somnum suum et nihil inuenerunt omnes uiri diuitiarum in manibus suis, hoc est: nihil inuenerunt operibus suis diuites, qui nihil pauperi contulerunt. |
| | |
| | |
| 7 | nullius iuuerunt inopiam, nihil ad utilitatem suam proficiens repperire potuerunt. |